To moja pierwsza książka jaką miałam okazję czytać o losach ludzi, którzy przebywali w Auschwitz. Oglądałam wiele dokumentów czy filmów, ale nie miałam okazji czytać wcześniej książki z tego zakresu. Książka bardzo długo leżała na mojej półce, aż w końcu zdecydowałam się ją przeczytać. Nie było konkretnego powodu, po prostu. 

Nic nie wstrząsa mną mocniej niż to, że historia mogła zdarzyć się naprawdę. Książka to historia więźnia, który w roku 1942 przebywał w niewoli w obozie w Auschwitz.  Lale Sokołow, bo tak nazywa się główny bohater to dwudziestolatek, który wywodził się z dobrej rodziny. Trafia do obozu w którym bardzo szybko zostaje tatuatorem - naznacza inne ofiary numerem wytatuowanym na ramieniu. Na początku bardzo ciężko jest mu się odnaleźć w tej sytuacji, ale z pomocą innego więźnia staje się najlepszym obozowym tatuatorem. Dzięki temu ma też przywileje, takie jak własna "kwatera" - nie mieszka już z innymi na bloku. Dostaje również podwójną porcję jedzenia. Lale jest bardzo inteligentnym człowiekiem, który szybko znajduję sposób jak pomóc innym więźniom - nawiązując kontakt z kimś zza muru.  

W obozie poznaje dziewczynę - ale nie zna jej imienia. To dokładnie taka kobieta jakiej szukał, Lale miał słabość do kobiet, ale żadna nie oczarowała go na tyle co nieznajoma z obozu, by móc mówić o miłości.

W swojej miłości do ukochanej jest w stanie zrobić wszystko aby byli razem, pomaga jej jak potrafi - czasem kosztem swojego zdrowia. W książce przedstawione są także losy innych więźniów, kolegów oraz koleżanek głównego bohatera oraz dziewczyny z nieznanym imieniem. 

Lale Sokołow za wszelką cenę chce żyć, chce wyjść z obozu i wieść szczęśliwe życie z ukochaną. Długo trwa zanim Lale dowiaduje się, jak jego miłość ma na imię. Udaje się! Przysięgają sobie, że po wyjściu z niewoli będą już zawsze razem, jednak ich drogi nagle się rozchodzą, a Lale zna tylko imię..

Mimo, że książka opisuje okrucieństwa jakie ludzie musieli przeżywać i doświadczać w czasie rządów Hitlera, czyta się ją szybko. Ja nie mogłam doczekać się zakończenia, bo chciałam wiedzieć czy Lale odnajdzie swoją miłość i czy będą razem oraz jak potoczą się losy innych bohaterów. 

Książka ma różne opinie - jedni są nią rozczarowani, a wręcz źli, że powstała, inni zaś uważają, że taka opowieść była potrzebna. Ja uważam, że książka jest opowieścią człowiek który spędził tam zbyt dużo czasu i zapewne to wywarło na nim mocne doświadczenia. Udało mu się wrócić stamtąd gdzie nikt wtedy nie wracał i opowiedzieć to co tam się wydarzyło.

W moim odczuciu, książka jest naprawdę dobra, warto ją przeczytać chociażby dlatego by poznać losy jednego z wielu więźniów którzy przeszli piekło by przeżyć.

Jest to naprawdę ciężka tematyka, ale historia warta poznania. Jest mi tylko trochę przykro, że autorka nie zgłębiła dokładnie historii, a skupiła się całkowicie na romansie jaki miał miejsce w obozie. Być może taki był zamysł autorki, że książka miała ukazywać miłość w tym ciężkim i okrutnym czasie. 

Miałaś okazję czytać tą książkę?